Lara Sibbing heeft op de Universiteit van Wageningen een onderzoek gedaan naar lokaal voedselbeleid. Zij heeft via een theaterstuk een ingewikkeld proefschrift voor iedereen toegankelijk gemaakt. “Sita en de Hamburgeroorlog”. Over laffe politici, dappere initiatiefnemers en alles daar tussen in.
Wat is een lokaal voedselbeleid? Is er een korte voedselketen en waarom eigenlijk is dit zo belangrijk?
Om te kunnen leven heb je naast water en lucht ook voedsel nodig. We halen ons voedsel meestal bij de supermarkt waar het vele kilometers heeft moeten afleggen voordat het op de planken lag, en vaak verpakt in allerlei materialen.
En dat terwijl gezond en lekker voedsel zo dichtbij is. Op het eiland van Dordrecht zijn boeren die in onze voedselvoorziening kunnen voorzien. Direct van het land in de winkel en vervolgens op je bord
Een korte voedselketen zorgt voor minder vervoerskilometers, minder verpakkingsmateriaal en is dus beter voor het milieu. En laat het nu ook extra gezond en lekker zijn.
Wat kan de gemeente hieraan doen? Heel veel, denkt GroenLinks: voorlichting geven, lokale productie en distributie van voedsel mogelijk maken, ecologische en biologische landbouw, stimuleren, zelf het goede voorbeeld geven door lokaal in te kopen voor catering e.d., en met omringende gemeenten, boeren, winkels en restaurants tot een regionale voedselstrategie komen.
Lara liet zien dat plannen maken niet genoeg is. Vertaling naar concrete maatregelen is nodig: afstemming over productie en distributie, lessen op scholen, voorlichting en informatie, toegankelijke plekken om de lokale producten te kopen. Ook is aanpassing van de economische condities nodig. Het werkt alleen als de lokale boeren een goed inkomen kunnen verkrijgen.
GroenLinks maakt zich sterk voor lokale duurzame voedselvoorziening en wil dat de gemeente daar concreet werk van maakt. Het lijkt een sprookje, maar het kan. Het moet.