Ada D’Hamecourt. Zeg je Ada, dan zeg je Ton. Beiden in beeld en woord onafscheidelijk.
Ik denk wel de meest trouwe bezoekers van onze ledenvergaderingen. Of het nu een receptie was om het nieuwe jaar in te luiden in het Stadhuis of bij de club of om de kandidatenlijst vast te stellen: zij waren beiden aanwezig.
Op 4 mei bij de dodenherdenking heb ik Ada voor het eerst gemist. Zij liep niet naast Ton. Op mijn vraag waar ze was antwoorde hij dat ze niet zo lekker was. Kan gebeuren, maar toch vreemd om Ton zonder zijn Ada alleen te zien staan.
Ada die ik ken als warm, verzorgend, maar vooral ook kritisch naar de gebeurtenissen in Dordrecht, in het land en in de wereld. Wanneer ik iets kwam ophalen of brengen op de Koningin Wilhelminastraat was ik niet zomaar in 5 minuten klaar. De thee stond klaar en een boeiend gesprek vond plaats. Met Ton en Ada.
Mails die ik kreeg ten aanzien van zaken waar ik beslist aandacht moest schenken in mijn politieke taak: altijd ondertekend met TonAda. In coronatijd: met een elleboogje van TonAda.
Gisteren kreeg ik een mail van Ton. Voor het eerst ondertekend met Ton Delemarre: het valt op.
Ada, je cv staat op de rouwkaart. Daar valt niets aan af te dingen. Genoemd moet dan nog worden dat je altijd klaar stond voor iedereen die aan je deur kwam. Altijd een positief woordje. Altijd ook kritisch, zodat we bleven nadenken.
Officieel nog geen Dochter van Dordrecht. Je bent nog niet voorgedragen. Dat gaan we nu dan ook ogenblik inzetten. Vrouwen Kunnen Alles, de werkgroep voor emancipatie van en door vrouwen, heeft Ada genomineerd. Er wordt naarstig gezocht naar een bijbehorende bloem, zodat we Ada ook terug kunnen vinden in de Tussentijd Tuin.
We zullen je missen Ada en wensen Ton heel veel sterkte en liefde om jouw gemis te kunnen dragen.
Zag je Ada dan zag je Ton. Zag je Ton dan zag je Ada. Dit beeld gaat nu voor altijd verdwijnen. Ada heeft het tijdige verlaten en ingewisseld voor het eeuwige.
Een warme wens aan Ton: dat alle mooie herinneringen aan Ada voor eeuwig mogen blijven bestaan.