Verslag Debat 'Platform tegen Armoede, Drechtsteden” over de afbraak van AWBZ/WMO/Thuiszorg van 12 jan.j.l
georganiseerd door Leden Platform armoede; FNV lokaal, Partij van de Arbeid, GroenLinks, Socialistische Partij (SP)

Onderwerp van de discussie is de kanteling van de zorg. Ongeer 50 mensen hebben gehoor gegeven aan de uitnodiging voor deze discussie. De bedoeling van de kanteling is; minder overheidsbemoeienis, meer verantwoordelijkheden naar de Gemeenten en de mensen moeten meer zelf gaan doen met behulp van mantelzorgers.

We zien eerst een filmpje van de SP waarin de te verwachten consequenties van te nemen maatregelen op een rijtje werden gezet. Vervolgens krijgen drie sprekers het woord, Marlies Warnaar (ABVA/KABO), Mary Ruisch (GroenLinks) en Cor van Verk (PvdA). Na een aantal korte, heftige reacties vanuit het publiek op deze eerste sprekers, komen ook de vertegenwoordigers de woordvoerders van de andere Dortse politieke partijen nog op het podium, zij geven kort het standpunt van hun partij weer.

Ik schrijf "de te verwachten" consequenties, die destilleerde ik vooral uit de reacties van de mensen in de zaal. Er werden oa. voorbeelden gegeven van de gevolgen van de bezuinigingen in de thuiszorg.

Bij voorbeeld, werknemers in de thuiszorg die protesteerden tegen de verlaging van hun salaris van 12 naar 10 euro per uur, en daarom werden ontslagen. Ik vind het een grof schandaal dat er met droge ogen wordt beweerd dat de thuiszorg te duur is en dat deze goedkoper moet. Éen van de maatregelen om dit te bereiken is het verlagen van de salarissen van deze professionals of door hen te vervangen door vrijwilligers. Vrijwilligers, vaak mensen die leven van een uitkering omdat zij ontslagen zijn uit hun baan en een tegeprestatie moeten leveren voor de uitkering.

Mijn verontwaardiging wordt mede gevoed door recente uitspraken van grootverdieners in het AD van 12 januari 2013 in een artikel over topsalarissen.

2 citaten:- Bestuursvoorzitter Koos Moerland ( jaarsalaris, € 216.186) van zorginstelling Cura Mare in Dirksland: “Het is wrang om te worden neergezet als graaier. Ik doe mijn stinkende best om dit ziekenhuis te besturen en overeind te houden. Als ik mijn energie in het bedrijfsleven had gestopt, had ik vijf keer zo veel verdiend. Dat is ook een manier om ernaar te kijken”.

Je stinkende best doen geeft dus recht op een topsalaris. Wat doen de thuiszorgers, werken die niet hard, doen die niet hun stinkende best?

-Dominique Weesie (jaarsalaris € 213.229), presentator, directeur en voorzitter van publieke omroep PowNed, is open over zijn salaris. Precies zijn omroep richt zich op de zorgen en ergernissen van de gewone man: “dus ik begrijp de woede heel goed. Dat maakt het best wel ongemakkelijk”. Maar hij begrijpt ook waarom hij er niet over peinst vrijwillig salaris in te leveren tegen het gevoel van zijn eigen kijkers in. “Ik draai drie banen tegelijk. Ik werk elke dag van half 9 tot 12 uur 's avonds. Dat is heftig. Maar als de wet me voorschrijft minder te gaan verdienen, ben ik de eerste die meedoet”.

Drie banen tegelijk draaien betekent recht op een topsalaris? De thuiszorgers draaien vaak drie banen om een basissalaris te hebben. En zij worden wel gedwongen salaris in te leveren.

Sommige politici verzinnen dan ook nog dat het helemaal niet zo slecht hoeft te zijn. De vrijwilligers kunnen immers bijgeschoold worden zodat zij evengoed het werk kunnen verrichten van de ontslagen professional. Wat kost het bijscholen en waar blijft de praktijk kennis en -ervaring, die zo broodnodig is voor de hulp aan vaak specifieke clienten.

Is de zorg en met name de thuiszorg nu wel zo duur en zoals sommigen zeggen te duur. “We kunnen het niet meer opbrengen omdat steeds minder mensen de kosten moeten opbrengen voor een steeds groter groep mensen”, wordt gezegd. Immers de bevolking vergrijst.Er werken minder mensen werken en die werkenden moeten het geld voor de zorg opbrengen. Naar mijn idee betaalt iedereen zorgkosten, Ook degenen zonder werk en diegene die al met pensioen is. Dus betaalt toch iedereen eraan mee?

Waardoor wordt de zorg dan te duur? Wordt er wel de juiste zorg aan de juiste personen gegeven? In tijden van overvloed maakte het allemaal niet zo veel uit. De zorg was voor iedereen bereikbaar en betaalbaar. Iedereen kon aanspraak doen op dezelfde voorzieningen tegen dezelfde prijs. Ook twee verdieners of mensen met een boven modaal inkomen hadden recht op dezelfde financiele ondersteuning. Terwijl zij het mogelijk ook zelf zouden kunnen betalen.Naar mijn idee is hierdoor een hoop misgegaan. Is er veel geld uitgegeven aan mensen die makkelijk een eigen bijdrage hadden kunnen leveren.

Recent kwam het nieuwe kabinet kwam met een voorstel om de zorg(premie) inkomens afhankelijk te maken. Hard geschreeuw van de mensen die nu een hoger percentage van hun riante inkomen mogelijk zouden moeten gaan besteden aan de zorg. Nog steeds niets in vergelijking met het percentage van hun inkomen dat de laagste inkomens al jaren uitgeven aan de zorg.

Uit de zaal veel uitroepen over oneerlijkheid. Boze en gefrustreerde mensen. Ik begrijp het wel, maar ik besef tegelijkertijd dat angst en boosheid slechte raadgevers zijn. Met elkaar plannen maken over hoe het anders kan levert waarschijnlijk meer op.

Na een pauze werd er een plenaire discussie gevoerd aan de hand van stellingen:

* Actievoeren tegen inkrimpen is overbodig

Deze stelling werd niet gedeeld door velen in de zaal. Wel werd duidelijk dat er weinig vertrouwen is in de politiek, die beslissingen zal moeten nemen en al genomen heeft wat betreft de bezuinigen. Kreten als: "zij ( de politici) weten niet waar ze het over hebben, de cijfers en de gevolgen kennen ze niet, zij laten het allemaal maar gebeuren", waren niet van de lucht. Mary ruisch (GRL) gaf aan het niet eens te zijn met deze kritiek. GroenLinks, maar ook de ander partijen, hebben zich welverdiept in de gevolgen van mogelijke bezuinigingen. Natuurlijk hebben de verschillende politeke partijen andere opvattingen over de noodzaak en de aard van de veranderingen. Bij de behandelingen in de (Drecht)Raad hebben velen hun zorgen geuit wat betreft de effecten van de bezuinigingen. Politici willen niet worden weggezet als nietswetende, wegkijkende rommelaars. Wij willen meedenken en zoeken naar oplossingen. Daar hebben we de creativiteit de inzet van iedereen voor nodig. Een goed voorbeeld van een vernieuwde vorm van thuiszorg is ‘buurtzorg’ dat al op meerder plaatsen in ons land wordt ingezet.

* SDD weet kwaliteit van intake en zorg, goed te waarborgen.

De SDD zorgt goed voor de zaken die mensen aanvragen. Het kan echter niet zo zijn dat degene die de intake doet, ook degene is die de omvang van de uiteindelijke zorg bepaalt. Dat wordt zo iets als de slager die zijn eigen vlees keurt. Gerda de Klerk gaf aan dat dit standpunt door GroenLinks al ettelijke malen is verwoord en dat wij hierop zullen blijven hameren. Indicatie van de zorg en de toekenning van de hoeveelheid zorg moet worden gescheiden.

 

* Vrijwilligers en Mantelzorgers zijn goed in staat om de professionals te vervangen.

Vrijwillers en mantelzorgers kunnen professionals ondersteunen, maar nooit vervangen. Er was een pleidooi voor job-carving. De vrijwilliger komt de afwas doen en stofzuigen bv. (daar heb je immers geen opleiding voor nodig) en de professional komt langs voor de zorg en mogelijke signalering. Vergeten wordt dat de vaste huishoudelijke hulp vaak in een vroeg stadium constateert/signaleert als de situatie van de client is veranderd/verslechterd. De client blijft in bed, eet slechter, heeft een scheve mond, ed.

Ik zie het al voor me. In de ochtend komt de vrijwilliger om de client te wassen en aan te kleden. Een ander doet de boodschappen, lapt de ramen en maakt het eten klaar, een derde komt een praatje houden en de professional komt een keer per week langs om te zien of alles nog naar wens verloopt.

* Mensen met een arbeidshandicap zijn prima in staat het vrijwilligerswerk in de buurt te doen.

Dit vind ik een lastige stelling. Wat wordt verstaan onder vrijwilligerswerk? Is het praatje houden met de buurvrouw ook vrijwilligerswerk? Of vallen alleen zaken als boodschappen doen, ramenlappen onder het vrijwilligerswerk.

Dat maakt allemaal nog al een verschil. De strekking van de stelling is goed. Mensen met een arbeidshandicap zijn zeker in staat om vrijwilligerswerk/betaald werk te doen. De mogelijkheid om arbeid te leveren wordt met name bepaald door de aard van de beperking. Bij mij rijst direct de vraag wie er afhankelijk moet zijn van het vrijwilligerswerk. De mensen met of zonder geld. En mag je een bepaalde vrijwilliger weigeren. Als een professional wordt ingehuurd en hij doet het werk niet goed, dan wordt daar kritiek op geleverd en kan desnoods om iemand anders worden gevraagd. Kan dit ook bij vrijwilligers?

Is het vervangen van professionals door vrijwilligers en mantelzorgers de oplossing voor het vraagstuk dat we moeten bezuinigen? Persoonlijk vind Ik vind dit een kortzichtige oplossing, er wordt te weinig gekeken naar de consequenties. In het AD van 12 januari 2013 beweert staatssecretaris van Rijn : "Zelf je ouders helpen is toch heel normaal? en subsidie inruilen voor mantelzorg." Natuurlijk is het heel normaal om voor je ouders te zorgen en voor de buren en voor weet ik wie allemaal, daarover zullen veel mensen het eens zijn. Dat doen toch al veel mensen! Ik vind het nogal aanmatigend om aan te nemen dat alleen hij dit zo geweldig doet. Je inzetten voor je omgeving, daar gaat het hier niet over. Het gaat niet over een handreiking als een keer boodschappen doen of iets dergelijks, het gaat met name over de hulp die mensen dagelijks nodig hebben, hulp die zij nodig hebben om in hun eigen huis te blijven en om zo goed mogelijk zelfstandig te functioneren.

Ik blijf zoeken naar de dialoog met alle betrokkenen. Laten we vooral met elkaar blijven praten over wat nodig is en hoe we dit gezamenlijk  voor elkaar gaan krijgen, In plaats van snel de conclusie te trekken dat iets niet kan en dus maar niet meer hoeft. Laten we zoeken naar echte oplossingen zodat de professionals van de thuiszorg dit belangrijke werk voor een acceptabel salaris kunnen blijven doen.

Dit is pas het begin. (Onderdelen) van deze discussie zullen nog vaak terugkomen.